نماز جعفر طیار علیه السلام دو تا دو رکعتى است که هر کدام داراى تشهد و سلام مستقلمی باشد که مجموعا چهار رکعت می ‏شود. که در همان ابتدای نماز نیت نماز جعفر طیار را میکنیم و نیاز نیست که دوبار نیت نماییم.

دررکعت اول بعد از حمد سوره «اذا زلزلت» خوانده می شود و در رکعت دوم پس ازحمد سوره «والعادیات» خوانده می ‏شود و در رکعت سوم؛ یعنى رکعت اول نمازدوم پس از حمد سوره «اذا جاء نصرالله» و در رکعت چهارم پس از حمد «قل هوالله احد» خوانده می ‏شود و در هر یک از رکعت‏ها بعد از حمد و سوره پانزدهمرتبه «سبحان الله والحمد لله ولا اله الا الله والله اکبر» و در رکوع هررکعت همین ذکر را ده مرتبه و پس از سر برداشتن از رکوع ده مرتبه و در سجدههر رکعت ده مرتبه و هنگام برداشتن سر از سجده‏ ها نیز ده مرتبه همین ذکرتکرار می ‏شود که مجموعا سیصد مرتبه می شود.

و اینکهوقت مشخص و زمان معین برای خواندن  آن در روایات نقل نشده ولی تاکید بر آنهست که حداقل برای یکبار هم که شده در سال خوانده شود.

منبع : مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، انتشارات بهمن آرا.

نماز امام زمان (عج) دو رکعت اول به نیت نماز تحیتمسجد است، که در هر رکعت آن یک مرتبه سوره حمد و هفت مرتبه سوره توحیدخوانده می شود و در حالت رکوع و سجود هم هفت مرتبه ذکر را تکرار کنند.

دو رکعت دوم به نیت نماز امام صاحب الزمان (عج) خوانده می شود. بدینصورت که سوره حمد را شروع می کنیم و چون به آیه «ایّاک نعبد و ایّاکنستعین» می رسیم، این آیه شریفه را صد مرتبه تکرار می کنیم و بعد از آنبقیه سوره حمد را می خوانیم، بعد از پایان حمد سوره توحید را یک بار میخوانیم و به رکوع می رویم. ذکر رکوع را هفت مرتبه پشت سرهم تکرار می کنیم وذکر هر کدام از سجده ها نیز هفت مرتبه است. رکعت دوم نیز به همین گونهاست. چون نماز به پایان برسد و سلام داده شود یک بار گفته می شود «لا الهالّا الله» و به دنبال آن تسبیحات حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ خواندهشود و بعد از آن به سجده رفته و صد بار می گوییم: «اللّهمّ صلّ علی محمّدٍ وآل محمّدٍ».

منبع : مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، انتشارات بهمن آرا.

نمازی که در گرفتاری ها به فریادمان می رسد

نماز جواد الائمه برا ی رفع گرفتاری

این نماز دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و هفتاد مرتبه سوره «توحید» را مى خوانى و پس از پایان نماز مى گویى:

اَللّهُمَّ رَبَّ الأَرْواحِ الْفانِیَةِ، وَ الأَجْسادِ الْبالِیَةِ،اَسْئَلُکَ بِطاعَةِ الاَْرْواحِ الرّاجِعَةِ اِلى اَجْسادِها، وَ بِطاعَةِالاَْجْسادِ الْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِها، وَ بِکَلِمَتِکَ النّافِذَةِبَیْنَهُمْ، وَاَخْذِکَ الْحَقَّ مِنْهُمْ، وَ الْخَلائِقُ بَیْنَ یَدَیْکَیَنْتَظِرُونَ فَصْلَ قَضآئِکَ، وَیَرْجُونَ رَحْمَتَکَ، وَیَخافُونَعِقابَکَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَ اجْعَلِ النُّورَ فىبَصَرى، وَالْیَقینَ فى قَلْبى، وَ ذِکْرَکَ باِللَّیْلِ وَالنَّهارِ عَلىلِسانى، وَ عَمَلا صالِحاً فَارْزُقْنى.

اى خدا اى پروردگار ارواحى که از این جهان فانى رفته و اى پروردگاراجساد پوسیده از تو مى خواهم به حق فرمانبرى آن ارواح که بسوى اجساد خودبازگردند و به حق فرمانبرى اجسادى که با رگهاى خود پیوند شوند و به حقفرمان نافذت در میان آنها و گرفتن حقت از ایشان و در آن حال که خلائق دربرابرت به انتظار صدور حکم و امیدوار برحمتت و خائف از عقاب تواند درودفرست بر محمّد و آل محمّد و نور و روشنى در دیده ام و یقین در دلم قرارده وذکرت را شب و روز بر زبانم جاری ساز و عمل صالح روزى من گردان.

منبع: جمال الاسبوع، صفحه ۲۷۸ و بحارالانوار، جلد ۸۸، صفحه ۱۸۹.

خداى ، تعالى فرمود:

«ما کان للمشرکین ان یعمروا مساجد الله .... انما یعمر مساجد الله من امن الله والیوم الاخر و اقام الصلوة و ...»

مشرکان را نرسد که به تعمیر نمازخانه ها بپردازند.... تنها کسانى که به خدا و قیامت ایمان دارند و نماز را اقامه کردند، خانه هاى خود را آباد سازند.

از رسول اکرم (صلى الله علیه وآله ) روایت شده است که گفتند: خداى ، تعالى فرمود:

«الا ان بیوتى فى الارض المساجد تضى ء لاهل السماء کما تضى ء النجوم لاهل الارض ، الا طوبى لمن کانت المساجد بیوته ، الا طوبى لعبد توضا فى بیته ثم زازنى فى بیتى ، الا ان على المزور، کرامة الزائر، الا بشر المشائین فى الظلمات الى المساجد بالنور الساطع یوم القیامة»

خداوند در قرآن مجید برای فرمان به نماز، در اکثر موارد از ماده «اقامه» استفاده کرده و برپا داشتن آن را ستوده اس؛ یعنی تنها خودتان نمازخوان نباشید، بلکه چنان کنید که آیین نماز در جامعه برپا شود و مردم با عشق و علاقه به سوی آن بیایند. برخی از مفسران گفته اند:

تعبیر به «اقیموا» به سبب این است که نماز شما، تنها اذکار و اوراد نباشد، بلکه آن را به طور کامل به پا دارید که مهم ترین رکن آن، توجه قلبی و حضور دل در پیشگاه خدا و در نتیجه تأثیر نماز در روح و جان آدمی است.

پس مقصود از اقامه نماز، کامل کردن شرایط آن است؛ نه فقط هیأت ظاهری آن.

منبع: کتاب تفسیر همراه با تلاوت نور، گروه تخصصی تفسیر قرآن.

از امام موسی کاظم (ع) پرسیدند : به چه علت در نماز یک رکوع و دو سجده مقرر شده است ؟

حضرت (ع) فرمود : اولین نمازی که حضرت رسول (ص) ادا نمود ، در عرش الهی بود ، زیرا هنگامی که آن حضرت را در شب معراج به آسمان ها بردند و به نزد عرش رسید ، حق تعالی به آن حضرت ندا فرمود : ای محمد (ص) ! نزدیک چشمه ی « صاد » بیا و مساجد خود را بشوی و پاک گردان و برای پروردگار خود نماز به جای آر . پیامبر اعظم (ص) به نزدیک آن چشمه رفت و وضوی کامل به جای آورد و در خدمت پروردگار خود ایستاد.

 پس حق تعالی امر فرمود که نماز را شروع کن . چون تکبیر گفت ،خداوند سبحان فرمود : یا محمد (ص) ! بخوان « بسم الله الرحمن الرحیم » تا آخر سوره حمد .

پس فرمود : بگو « سبحان ربی العظیم و بحمده » ، حضرت سه مرتبه گفت .

پس خداوند متعال فرمود : سر بردار . چون راست ایستاد ، فرمود : پروردگار خود را سجده کن . چون درست نشست جلالت حق تعالی را به یاد آورد و بی امر او به سجده رفت و سه مرتبه تسبیح گفت .

ندا رسید ، درست بایست و قرائت بخوان ؛ پس باز امر به رکوع و سجده فرمود . چون آن حضرت سجده ی اول را به جای آورد باز جلالت پروردگار خود را به یاد آورد و بار دیگر به سجده رفت . حق تعالی فرمود : سر بردار ، خداوند تو را ثابت دارد و تشهد بخوان . چون تشهد را تمام کرد ، حق تعالی او را ندا کرد که سلام کن . آن حضرت به پروردگار خود سلام کرد و خداوند جبار به سلام آن حضرت پاسخ گفت و فرمود : « و علیک السلام ای محمد » ، با نعمت من بر طاعت من قوت یافتی ، به عصمت خود تو را به درجه ی پیامبری رسانیدم و حبیب خود گردانیدم .

سپس امام موسی کاظم (ع) فرمود : در هر رکعت یک رکوع و یک سجده بود ، چون پیامبر اکرم (ص) به علت تذکر عظمت الهی سجده ی دیگر اضافه نمود ، خداوند متعال نیز آن را واجب گردانید .

از حضرت موسی بن جعفر (ع) پرسیدند : « صاد » کدام است ؟ حضرت فرمود : چشمه ای است که از رکنی از ارکان عرش الهی جاری می شود که به آن « ماء الحیات » می گویند یعنی آب زندگانی ، چنانچه حق تعالی در قرآن مجید فرموده است: « ص والقرآن ذی الذکر » .

از امام موسی کاظم (ع) پرسیدند : به چه علت تکبیر در ابتدای نماز ، هفت مرتبه سنت شده است و به چه علت در رکوع « سبحان ربی العظیم و بحمده » و در سجود « سبحان ربی الاعلی و بحمده » می گویند ؟ حضرت کاظم (ع) فرمود : حق تعالی آسمانها را هفت و زمین ها را هفت و حجاب ها را هفت آفریده است و چون رسول اکرم (ص) به معراج رفت و به مرتبه ی قاب قوسین رسید و یک حجاب از حجاب های هفت گانه برای او گشوده شد ، یک مرتبه « الله اکبر » گفت و  هم چنین هر یک از حجاب ها که گشوده می شد یک مرتبه « الله اکبر » می گفت تا آنکه هفت حجاب برای او گشوده شد و هفت مرتبه « الله اکبر » گفت .

چون نماز معراج مؤمن است لذا مقرر کرده اند که در اول نماز هفت مرتبه « الله اکبر » گفته شود تا حجاب هایی که سبب دوری او از حضرت اقدس الهی گردیده ، از پیش او برداشته شود .

چون رسول مکرم (ص) بعد از رفع حجاب ها ، انوار عظمت و جلال حق تعالی بر دلش جلوه کرد ، اعضایش لرزید و به رکوع رفت و  گفت : « سبحان ربی العظیم و بحمده » و چون سر برداشت نوری از آن عظیم تر بر او جلوه کرد ، پس به سجده رفت و گفت : « سبحان ربی الاعلی و بحمده » ، چون هفت مرتبه این ذکر را گفت ، دهشت او برطرف شد ، به این سبب مقرر شد که این ذکرها در رکوع و سجود ، خوانده شود .

و ان اقیموا الصلوة و اتقوة و هو الذى الیه تحسرون

ترجمه: نماز را بر پا دارید و از خدا بپرهیزید که در پیشگاهش‍ محشور مى شوید.

در آیه شریفه خداوند مستقیما دستور اقامه نماز مى دهد. مى فرماید: «نماز را بر پادارید و از خدا بترسید و تقوا پیشه کنید». (و ان اقیمو االصلوة و اتقوة) و سرانجامبا توجه به مساله معاد و اینکه حشر و بازگشت شما به سوى خدا است» (و هو الذى تحشرون)

درسى که در این آیه شریفه توسط دعوت پیامبر صلى الله علیه و آله به ما مى دهد: در حقیقت در این چند جمله کوتاه برنامه اى که پیامبر به سوى آن دعوت مى کرده، و از حکمعقل و فرمان خدا سرچشمه گرفته، به صورت یک برنامه چهار ماده اى درآمده است عبارتند از اینکه آغازش توحید و یگانگى خداوند، و انجامش معاد، ومراحل متوسط آن، محکم ساختن پیوندهاى الهى، و پرهیز از هر گونه گناه مى باشد ارائه داده شده است.

نماز و خوف از خداوند

طاوس مى گوید: در مسجد الحرام شخصى را دیدم که زیر ناودان ایستاد و نماز مى خواند و دعا مى کند و هاى هاى اشک مى ریزد بعد از ان که نمازش تمام شد، نزد او آمد و دیدم که امام سجاد علیه السلام است. به ایشان گفتم: «اى پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله تو را در چنین حالى دیدم، درحالى که تو سه وسیله نجات دارى:

1- فرزند پیامبر صلى الله علیه و آله هستى

2- جدت شفیع قیامت است

3- خداى متعال داراى رحمت مى باشد

آن حضرت فرمود: «اما فرزند رسول خدا بودن براى من فایده اى ندارد، زیرا خدافرمود: در قیامت نسبت و خویشى مفید نیست».

اما شفاعت جدم معلوم نیست برایم مفید باشد، زیرا پروردگار فرمود: شفاعت نمى کنند مگر براى کسانى که مورد رضایت حق هستند.

اما خداوند در مورد رحمت او شامل حال محسنین مى شود.

من نمى دانم جزء محسنین و نیکوکاران هستم یا نه؟

منبع: کتاب نماز راز دوست، علی رستمی

کسی که قصد دارد 10 روز در جایی بماند نوعی آرامش و تسکین دارد. از این رو تخفیف برای او نیست. حال چه فرقی بین 11 و 9 روز هست؟ اولاً 9 روز یک روز از 10 روز کمتر است و عدد 9 یک رقمی و 10 دو رقمی است. ثانیاً قانون باید تکلیف فرد را روشن کند؛ حال اگر 9 روز هم ملاک قرار می گرفت گفته می شد که چه فرقی با 8 روز دارد.

این موضوع در بسیاری از قوانین مطرح است؛ مثلاً برای ثبت نام در دبستان باید فرد 6 سال تمام داشته باشد، اگر یک روز هم کم باشد، ثبت نام نمی شود حال چه فرقی دارد 6 سال تمام یا 6 سال یک روز کم؟

به هر تقدیر 10 روز ماندن زمانی است که نوعاً افراد آرامش پیدا می کنند. از همین رو نماز نیز تمام است.

منبع: یکصد پرسش و پاسخ درباره نماز، مجتبی کلباسی.

با مراجعه به عقل و خرد مشخص می شود که تنها مرجع صلاحیت دار برای قانونگذاری (بطور مستقل و ذاتی) پروردگارمان می باشد؛ چرا که تنها اوست که به منافع و مصالح تمامی مخلوقات آگاه است و از طرف دیگر خود نیز غنی محض و بی نیاز از سایرین می باشد . همچنین تمامی اوامر او حکیمانه است و هیچ فرمانی از جانب او صادر نمی شود مگر اینکه بر طبق حکمت الهی می باشد. از طرف دیگر انسان در کلیه امور و در تمامی شئون ، نیازمند به اوست و از خود هیچ ندارد و بدون لطف و عنایت خداوند، لحظه ای قادر به ادامه حیات نیست. پس سراپای وجود انسان مدیون خداوند است . پس جز این نیست که آدمی در تمامی اوامر الهی (حتی اگر برای آنها حکمت و مصلحتی هم متصور نباشد)، وظیفه اطاعت بی چون و چرا دارد.

 از طرفی دیگر همانگونه که ذکر شد، فرامین الهی دارای حکمتهای بسیاری است که بشر قادر به درک آنها نیست و علت تشریع آنها در حد ادراک بشر نمی باشد. پس بطور خلاصه چرا مسلمین 17 رکعت نماز میخوانند؟ جواب اینکه بخاطر امتثال امر خدا (و البته این امتثال بی چون و چرا آثار فراوان تربیتی برای بشر دارد و فرمانبرداری بی چون و چرا، تنها در برابر خداست و بس، و ما همه نیز آنرا با عقل ثابت کرده و حکمتش را میدانیم).

برای نزدیکتر شدن مطلب به ذهن دو مثال مادی را ذکر می کنیم : 1) همه ما بارها و بارها به پزشک مراجعه نموده ایم و برای درمان بیماری خود از او کمک گرفته ایم . اونیز داروهایی را برای ما تجویز کرده است. اما آیا هیچ شده است به او بگوییم علت تجویز هر کدام را برای ما شرح دهد؟ البته که خیر، چون اولا به تخصص او ایمان داریم و ثانیا شاید دانستن علت تجویز برخی از داروها نیازمند دارا بودن دانشهای خاص پزشکی باشد که در حال حاضر آگاهی از آنها برای ما مقدور نیست (البته ممکن است گاهی نیز پزشک در حد فهم و درک ما علت تجویز دارو را برایمان بیان کند).

2) فرض کنید که گنجی در زمین مدفون است و ما برای یافتن آن، دستورالعملی در اختیار داریم. دستور العمل مثلا به ما می گوید که از فلان نقطه 5 قدم به طرف شمال و 6 قدم به طرف شرق بروید تا گنج را بیابید. مطمئنا اگر ما به جای 5 قدم، 7 قدم به طرف شمال برویم، به محل گنج نمی رسیم. حال اگر ما دقیقا بر طبق فرامین الهی عمل نکنیم، مسلمان به گنج حکمت و مصلحت خداوند که چه بسا خارج از ادراک ما نیز باشد، دست نخواهیم یافت.

منبع: پایگاه اسلامی- شیعی رشد

در جواب به این سؤال تنها به ذکر دو  مطلب اکتفا می ­شود:

مطلب اوّل: ما همه روزه خود را با آب شستشو می ­دهیم و مراقب هستیم که آلودگی بر بدنمان ننشیند. آیا تا به حال کسی به ذهنش خطور کرده که آب برایم تکراری شده؟! در روایات از نماز به عنوان نهری یاد شده که روزی پنج بار روح و روان خود را با آن شستشو می­ دهیم. طبیعی است که وقتی کسی از نماز به عنوان کاری تکراری و بدون فایده یاد می کند، در واقع از فایده ­ی نماز که همان شستشوی روح و روان است در غفلت است.

مطلب دوم: ما انسان­ ها در زندگی روزمره بارها به دیگران سلام می ­دهیم و از زحمات آن ها تشکر می­ کنیم. بارها به دیگران ابراز محبّت می ­کنیم و از کارهای خوبشان تقدیر و تشکر می­ کنیم. آیا می ­توان گفت این کارها تکراری شده؟! درست است که تقدیر و تشکرها با الفاظی تکراری واقع می ­شوند؛ اما هر تقدیر و تشکری روحی مخصوص به خود دارد و در این روح هیچ تکراری وجود ندارد. نماز، در واقع تشکر از نعمت­ های پی در پی الهی، بهانه­ ای برای ابراز محبّت به خدای یکتا و نیز مدح و ثنای او می­ باشد. هر چند الفاظ نماز تکراری است؛ امّا روح نماز برای نمازگزارِ واقعی، هیچ وقت تکراری و خسته کننده نخواهد بود.

منبع: کتاب پیوند جوان با نماز، احمد نباتی.

مثل نماز، مثل انسان است. همین طور کهانسان روح و کالبد و اعضاء و جوارح دارد. اگر رکوع و سجودو قرائت و تسبیح و تشهد و سلام را جسم و کالبد نماز بدانیم، حضور قلب و توجه درونى به حقیقت نماز و به آن کسى که بااو راز و نیاز مى کنیم روح نماز است. در این جا لازم است که نمازگزاران را براى تحصیل خشوع وخضوع و توجه بیشتر به خدا و حضور قلب در نماز و سایر عبادات به چند چیز توصیه کنم.

1- نمازگزاران باید براى به دست آوردن آن چنان معرفتى کهدنیا را در نظر انسان، کوچک و خدا را بزرگ جلوه دهد کوششو جدیت کنند، تا هیچ کار دنیوى نتواند به هنگام نماز و راز و نیاز با خدا، آنان را به خود متوجه سازد.

2- نمازگزاران باید توجه به کارهاى پراکنده و مختلف کهمعمولاً مانع تمرکز حواس است نکنند و آن ها را از خود دورنمایند. هر چند انسان، توفیق پیدا کند که مشغله هاى پراکنده را کم کند، به حضور قلب در نماز و عبادت هاى خود کمک کرده است.

3- انتخاب محل و مکان نماز و سایر عبادت ها نیز در اینامر، اثر مهمى دارد؛ به همین دلیل، نماز خواندن در برابراشیاء و چیزهایى که ذهن انسان را به خود مشغول مى کند مکروه است.

همچنین نماز خواندن در برابر درهاى باز و محل عبور و مرورمردم و در مقابل آینه و عکس و مانند این ها مکروه است؛ بههمین دلیل، مساجد و محل عبادت مسلمانان هر قدر ساده تر وخالى از زرق و برق و تشریفات باشد بهتر است، چرا که بهحضور قلب کمک مى کند.

4- پرهیز از گناه نیز عامل مؤ ثرى است؛ زیرا گناه قلب رااز خدا دور مى سازد و از حضور قلب مى کاهد و دل و روان انسان را سیاه و آلوده مى کند.

5- آشنا شدن به معناى نماز و فلسفه و ذکرهاى نماز، خودعامل مؤ ثر دیگرى براى خشوع پیدا کردن و به نماز، روح دادن است.

6- انجام دادن مستحبات نماز و آداب آن، چه در مقدمات و چهدر اصل نماز، نیز کمک مؤثرى براى پیدا کردن خشوع و خضوعدر موقع خواندن نماز است.

منبع: کتاب سجاده عشق، نعمت الله صالحی حاج آبادی.