در جواب به این سؤال تنها به ذکر دو  مطلب اکتفا می ­شود:

مطلب اوّل: ما همه روزه خود را با آب شستشو می ­دهیم و مراقب هستیم که آلودگی بر بدنمان ننشیند. آیا تا به حال کسی به ذهنش خطور کرده که آب برایم تکراری شده؟! در روایات از نماز به عنوان نهری یاد شده که روزی پنج بار روح و روان خود را با آن شستشو می­ دهیم. طبیعی است که وقتی کسی از نماز به عنوان کاری تکراری و بدون فایده یاد می کند، در واقع از فایده ­ی نماز که همان شستشوی روح و روان است در غفلت است.

مطلب دوم: ما انسان­ ها در زندگی روزمره بارها به دیگران سلام می ­دهیم و از زحمات آن ها تشکر می­ کنیم. بارها به دیگران ابراز محبّت می ­کنیم و از کارهای خوبشان تقدیر و تشکر می­ کنیم. آیا می ­توان گفت این کارها تکراری شده؟! درست است که تقدیر و تشکرها با الفاظی تکراری واقع می ­شوند؛ اما هر تقدیر و تشکری روحی مخصوص به خود دارد و در این روح هیچ تکراری وجود ندارد. نماز، در واقع تشکر از نعمت­ های پی در پی الهی، بهانه­ ای برای ابراز محبّت به خدای یکتا و نیز مدح و ثنای او می­ باشد. هر چند الفاظ نماز تکراری است؛ امّا روح نماز برای نمازگزارِ واقعی، هیچ وقت تکراری و خسته کننده نخواهد بود.

منبع: کتاب پیوند جوان با نماز، احمد نباتی.