قال على (علیه السلام ): من صلى باذان و اقامة صلى خلفه صف من الملائکة لا یرى طرفاه و من صلى باءقامة صلى خلفه ملک :
هر کس نماز خود را با اذان و اقامه بخواند صفى از فرشتگان پشت سر وى به نماز مى ایستند که دو طرف آن صف دیده نمى شود، و هر کس نماز خود را با اقامه تنها بخواند فقط یک ملک یا یک صف پشت سر او نماز مى خواند.
(ثواب الاعمال ، ص 58)
1 - مستحب است پیش از نمازهاى یومیه اذان و اقامه بگویید⁽⁴³⁾.
2 - اذان و اقامه براى نمازهاى پنجگانه مستحب مؤ کد است ، چه نماز ادا باشد و چه قضاء و خواه در سفر باشد و یا در غیر سفر، چه مرد باشد و چه زن ، در هر حال . حتى بعضى اذان و اقامه را واجب دانسته اند، ولى اقوى استحباب آن به طور کلى است . چنانچه نماز عصر با ظهر و نماز عشاء با مغرب خوانده شود، گفتن اذان براى نماز عصر و عشاء ساقط مى گردد⁽⁴⁴⁾.
3 - مستحب است در روز اولى که بچه به دنیا مى آید، یا پیش از آنکه بند نافش بیفتد، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه بگویند.
4 - مستحب است موقع گفتن اذان و اقامه ، انسان رو به قبله بایستد و با وضو یا غسل باشد.
5 - دستها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نماید و بکشد و در بین جمله هاى اذان کمى فاصله دهد و بین آنها حرف نزند.
6 - مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته تر بگوید و جمله هاى آن را به هم نچسباند. ولى به اندازه اى که بین جمله هاى اذان فاصله مى دهد، بین جمله هاى اقامه فاصله دهد.
7 - مستحب است بین اذان و اقامه یک قدم بردارد، یا قدرى بنشیند، یا سجده کند، یا ذکر بگوید، یا دعا بخواند، یا قدرى ساکت باشد، یا حرفى بزند، یا دو رکعت نماز بخواند. ولى حرف زدن بین اذان و اقامه نماز صبح مستحب نیست ، ولى نماز خواندن بین اذان و اقامه نماز مغرب را به امید ثواب بجا بیاورید.
8 - کسى که اذان و اقامه دیگرى را مى شنود، مستحب است هر قسمتى را که مى شنود بگوید، ولى از حى على الصلوة تا حى على خیر العمل را به امید ثواب بگوید.
9 - باید بین اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بین آنها به قدرى فاصله دهد که اذانى را که گفته اذان این اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگوید و نیز اگر بین اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله دهد که اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز، اذان و اقامه بگوید.
10 - مستحب است کسى را که براى گفتن اذان معین مى کنند، عادل و وقت شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جاى بلند بگوید⁽⁴⁵⁾.