قرآن مى فرماید: (فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ * وَ إِلَى رَبِّکَ فَارْغَب)[1]; پس هنگامى که از کار مهمى فارغ شدى، به کار و طاعت دیگر بپرداز و به سوى پروردگارت با اشتیاق روى آور. از امام باقر(علیه السلام)در تفسیر این آیه، چنین نقل شده است:
هنگامى که از نماز، فراغت یافتى، در همان حال که نشسته اى، به دعا بپرداز و از خداوند هر چه از دنیا و آخرت مى خواهى، تمنا کن و هنگامى که از دعا فارغ شدى، به سوى خداوند متعال توجه کن.[2] از مجموع این آیه و روایت مى توان استفاده کرد که دعا و تعقیبات بعد از نماز، کارى پسندیده و مستحب مى باشد[3] و بین نماز قضا و غیر آن در این جا فرقى نیست.
[1]. انشراح، 7ـ8.
[2]. سید هاشم بحرانى، البرهان، ج5، ص690.
[3]. طبرسى، مجمع البیان، ج10، ص391; محقق احمد اردبیلى، زبدة البیان، ص 125; ر.ک: تفسیر نمونه، ج27، ص128.