ترک نماز و یا سبک شمردن آن، آثار و نتایج شوم فراوانى دارد؛ حضرت رسول اکرم در این باره می فرماید:
"هر کس نماز را سبک بشمارد، دچار پانزده بلا مى‏شود:
شش بلا در دنیا، سه بلا در هنگام مرگ، سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامى که از قبر بیرون می آید:
الف. آنچه در دنیا به آن دچار مى‏شود:
1. خداوند برکت را از عمر او برمى دارد.
2. خداوند برکت را از روزى‏اش بر مى‏دارد.
3. چهره خوبان از او گرفته مى‏شود.
4. کار نیک وى دیگر پاداش نخواهد داشت.
5. دعایش به اجابت نمى‏رسد.
6. از دعاى خوبان بهره‏اى نخواهد برد.
ب. آنچه در هنگام مرگ به آن دچار مى‏شود:
1. با ذلت و خوارى مى‏میرد.
2. گرسنه از دنیا مى‏رود.
3. تشنه مى‏میرد.
ج. آنچه در قبر گریبانش را مى‏گیرد:
1. خداوند ملکى را در قبر وى مى‏گمارد، تا او را شکنجه کند.
2. قبر بر وى تنگ خواهد گرفت.
3. درون قبر وى، تاریک خواهد بود.
د. آنچه در قیامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار مى‏شود:
1. خداوند فرشته‏اى بر او مى‏گمارد، تا وى را با صورت بر زمین بکشد؛ در حالى که مردم نظاره مى‏کنند.
2. با وى محاسبه سختى خواهد داشت.
3. هرگز خداوند به وى نظر رحمت نمى‏افکند و تطهیرش نمى‏کند و عذاب دردناک و سختى در انتظار او است". ."(مستدرک الوسائل، ج 1، ص 171 - 172)

در روایت دیگرى آمده است:
عبید بن زرارة مى‏گوید:
"از امام صادق(ع) پرسیدم:
گناهان کبیره کدام اند؟ آن حضرت فرمود:
گناهان کبیره در نوشتار على‏بن ابى طالب (ع)، هفت چیز است:
کفر به خداوند، کشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن، خوردن مال یتیم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت. عبید مى‏گوید:
از امام پرسیدم:
یک درهم از مال یتیم خوردن، بزرگ‏تر است یا ترک نماز؟ حضرت فرمود:
ترک نماز. عرض کردم:
شما ترک نماز را از گناهان کبیره به حساب نیاوردید. حضرت فرمود:
اولین گناه کبیره چه بود؟ عرض کردم:
کفر به خداوند. فرمود:
شکى نیست که تارک نماز کافر است".(وسائل الشیعه، ج 11، ص 254)

(مقصود از این کفر، کفر عملى است؛ البته اگر ترک نماز به جهت انکار خدا و رسول باشد، کفر نظرى نیز هست.)

ب) تاخیر و سستى در نمازها نیز آثار و پیامدهاى سوئى به همراه دارد از جمله :
1. تأخیر نماز از اول وقت آن، بدون عذر، موجب محروم ماندن انسان از فیوضات و پاداش‏هاى آن و عدم استفاده از برکات و آثار نماز اول وقت و تضییع و سبک شمردن نماز است. امام صادق(ع) فرموده است:
"کسى که نمازها را بى سبب به تأخیر اندازد و حدود آنها را حفظ نکند، فرشته‏اى نماز او را سیاه و تاریک به آسمان برد؛ در حالى که نماز با صداى بلند به نمازگزار گوید:
مرا ضایع کردى، خداى تو را ضایع کند؛ آن چنان که مرا ضایع کردى". {P - آداب الصلاة، ص 3 و 4. P} 2. تأخیر نماز از اول وقت، موجب دورى انسان از رحمت و نظر لطف الهى است. حضرت مهدى(عج) به یکى از مشتاقان دیدارش (زهرى) که به زیارت آن حضرت موفق شده بود، دوبار فرمود:
"از رحمت خدا دور است کسى که نماز صبح را چندان تأخیر اندازد تا ستاره‏ها ناپدید شوند و نماز مغرب را به قدرى تأخیر اندازد تا ستاره‏ها ظاهر شوند". {P - حق الیقین، ص 302. P} 3. نخواندن نماز در اول وقت، موجب جرأت و سلطه شیطان بر انسان مى شود. رسول خدا(ص) مى‏فرماید:
"شیطان همیشه از مؤمن مى‏ترسد، تا زمانى که بر نمازهاى پنجگانه محافظت دارد. اما هنگامى که پنج وقت نماز را ضایع کرد، بر او جرأت پیدا مى‏کند و او را در گناهان بزرگ مى‏اندازد". {P - وسائل الشیعه، ج 3، ص 18. P} 4. یکى دیگر از آثار شوم سستى و تهاون در نماز، محشور شدن با افراد دوزخى در قیامت است. پیامبر(ص) مى‏فرماید:
"کسى که نمازهاى پنجگانه‏اش را با طهارت کامل در اول وقت به جا آورد، این نماز در قیامت براى او نور و برهان است و کسى که نمازش را ضایع کند (از جمله اول وقت نخواند)، با فرعون و هامان محشور خواهد شد". {P - سفینة البحار، ج 2، ص 43. P} 5. نخواندن نماز در اول وقت، موجب محروم ماندن انسان از شفاعت پیامبر(ص) و امامان معصوم است. حضرت رسول(ص) فرمود:
"فرداى قیامت، شفاعت من به کسى که نمازهاى واجب را از اول وقتش به تأخیر افکند، نخواهد رسید". {P - اسرار الصلاة، ص 160. P}
آثار مثبت قرائت قرآن
1ـ نورانیت خانه 2 ـایجاد خیر کثیر 3 ـ تمتّع و بهره بردن دیگران از قرائت قاری قرآن 4 ـ درخشندگی و نور افشانی خانه‏ای که در آن قرآن تلاوت میشود برای اهل آسمان، همچنانکه ستارگان آسمانی برای اهل دنیا نور افشانی می‏کنند و در واقع خانه‎هایی که در آن قرآن خوانده میشود ستارگان زمین برای اهل آسمان هستند. (قال النبی (ص) «نَوِّروا بیوتَکم بتلاوةِ القرآن !.. فانّ البیت اذا کثُرَ فیه تلاوة القرآن کَثُرَ خَیرُه وامتَعَ اهلَه واضاءَ لاهل السماء کما تَضیء نجوم السماء لاهل الدنیا»؛ (عدة الداعی/268)
5ـ رفع عذاب قال النبی (ص) «لایُعَذِّبُ الله قَلْباً وَعی القُرآنَ» (امالی شیخ طوسی 1/6) [عذاب نمی‏کند دا قلبی را که در آن قرآن جای دارد.]
6 ـ برکت بسیار 7 ـ حضور ملائکه 8ـ هجرت و دور شدن شیاطین «قال علی (ع) البیتُ الذی یُقرأ فیهِ الْقُرآن ویُذکَر الله ـ عزوجل ـ فیه تکثُر برکته و تحضُرُه الملائکة و تهجره الشیاطین ..»؛ ( الکافی 2/610).
9ـ عدم هلاکت مردم، علی (ع) در زمره کسانی که حرمت آنها موجب عدم هلاکت مردم میشود کودکان متعلّم و فراگیرنده قرآن را شمرد «والولدان یتعلّمون القرآن»؛ ( علل الشرایع/521)
11ـ دفع بلاء 12ـ محفوظ بودن از شر دشمنان 13ـ نزول باران «قال الباقر (ع) ... ورَجُلٌ قَرَأ القرآن ... فَبِاوُلئِکَ یَدْفَعُ اللهُ الْعَزیرُ الْجَبّارُ البَلاءَ وباولئک یُدیل اللهُ ـ عزوجل ـ من الْاَعداءِ وَ بِاوُلئِکَ یُنزل الله ـ عزوجل الغیث من السماء» ؛(الکافی جلد 2/627)؛ 14 ـ اختلال قرآن باگوشت و خون 18 ـ قرار گرفتن در زمره فرشتگان با کرامت و نیک.
15ـ قرآن مانع از عذاب قاری قرآن است «قال الصادق (ع) «مَنْ قَرَأ القرآنَ وَ هُوَ شابٌ مُؤْمِنْ اخْتِلَطَ الْقُرآنُ بِلَحْمِهِ وَدَمِهِ وَجَعَلَه اللهُ مَعَ السَفَرَة اِلکرامِ البَرَرة وَکانَ الْقُرآنُ حَجیزاً عَنْهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ»؛ (ثواب الاعمال/126)
16 ـ نزدیک بودن دُعا به اجابت امام صادق (ع) از پدر بزرگوارشان این حدیث را نقل می‏کنند «اِغْتِنَمُوا الدُّعاءَ عِنْدَ خَمْس عِنْدَ قَراءَةِ الْقُرْآنِ وَعِنْدَ الْاَذانِ وَعِنْدَ نُزُولِ الْغَیْثِ وَعِنْدَ التقاء الصَفَینِ لِلشَّهادَةِ وَعِنْدَ دَعْوَةِ الْمَظْلُومِ، لَیْسَ لَها حِجاب دَوْنِ العرش» [دعا را در پنج وقت غنیمت شمرید که نزدیک به اجابت باشد، در وقت قرائت قرآن واذان و نازل شدن باران و در وقت برخورد دو جناح (حق و باطل) در جنگ به قصد شهادت و در وقت دعوت مظلوم، در این پنچ وقت حجابی برای استجابت دعا جز عرش الهی نیست] ( امالی صدوق/234 )
اخلاق اسلامی ج 1، اکبر خادم الذاکرین