تشهد 
در تشهد مستحب است که به طرزى نشیند که در نشستن بین سجدتین مذکور شد و دستها (محاذى زانو) روى سر آنها گذارد و انگشتان را به هم بچسباند و نظر بر کنار راست خود افکند و بگوید:
بسم الله و بالله ، و الحمدلله ، و خیر الاسماء لله ، اشهد ان لااله الاالله ، وحده لاشریک له ، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ارسله بالحق بشیرا و نذیرا بین یدى الساعة ، اشهد ان ربى نعم الرب وان محمدا نعم الرسول ، اللهم صلى على محمد و آل محمد، و تقبل شفاعته فى امته ، و ارفع درجته و انصر شیعته
و بطور خلاصه بدین نحو گوید: بسم الله و بالله الحمدلله ، اشهد ان لااله الاالله ، وحده لاشریک له ، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ، اللهم صلى على محمد و آل محمد، و تقبل شفاعته
بسم الله بنام بزرگ خداى ، که سزاى پرستش است و بالله و به خداى یکتا جل جلاله و الحمدلله و همه ستایش ها و نیایش ها، مرخداى راست و خیرالاسماء لله و بهترین نامها، ایزد آفریدگار راست .
اشهد ان لااله الاالله گواهى مى دهم که نیست معبودى درخور پرستش ‍ جز خداى ، که مستجمع جمیع کمالات و مستوجب همه عبادات است .

وحده در حالتى که یکتا و بى همتاست لاشریک له نیست همآوردى مر او را در الوهیت و نه انبازى به استحقاق عبادت .

واشهد ان محمدا عبده و رسوله و گواهى میدهم که محمد بنده او، و فرستاده اوست . ارسله بالحق فرستاده است او را به راستى و درستى بى شبهه و بلاشک بشیرا در حالتى که مژده فرماى است به رحمت و به فضل خداى ، کسى را که به توحید او اقرار کند، و نذیرا و بیم نماى است از عقوبت و عدل خداى ، کسى را که از شرک احتزار نورزد، بین یدى الساعة پیش از قیام قیامت .
اشهد ان ربى نعم الرب گواهى مى دهم که پروردگار من ، نیکو پروردگارى است .
و به روایتى دیگر، بر این لفظ وارد است که : انک نعم الرب (بر سبیل خطاب ) بدرستى که تو، نیکو پروردگارى وان محمدا نعم الرسول و همانا محمد (صلى الله علیه وآله ) نیکو فرستاده اى است . اللهم بارخدایا صلى على محمد درود فرست بر محمد یعنى : او را به رحمت خود بنواز.
و گفته اند: یعنى : تعظیم فرماى او را در دنیا، به اعلاى دین و اظهار دعوت و اعظام ذکر و ابقاء شریعت و تکریم نماى او را در آخرت به اضعاف اجر و اعتلا قدر و اعزاز کامل و ابراز کمال او بر اولین و آخرین و به تقبل شفاعت در شاءن امت و تقدم او بر کافه انبیاء مرسلین ، صلواتک علیهم اجمعین و ال محمد و بر اهل بیت محمد (صلى الله علیه وآله ) که عبارتند از: حضرت فاطمه و دوازده امام معصوم و منصوص صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین و هر که به روش ایشان گراید و از علوم مقدس سلمان فارسى رضى الله عنه که حضرت مصطفى (صلى الله علیه وآله ) درباره وى فرمود: سلمان من اهل البیت
و تقبل شفاعته و بپذیر درخواست بخشودگیش را فى امته درباره امتش و ارفع درجته و رفیع گردان درجه اش را در عالم ابدیت .
و پس از آن ، حمد خداى گوید دو سه نوبت و چون بر مى خیزد به رکعت سوم همان ذکرى را که در برخاستن از دومین سجود مى گفت نیز بگوید.

پس نمازگزار را باید که در شهادت بر زبان ، آن راند که دل بیند و داند، نه آنکه کلماتى چند بخواند و بگذرد و حقیقت آنچه بگوید بخاطر نگذراند.
و در تشهد آخر بعد از نعم الرسول بگوید:
التحیات لله همه ثناها و آفرینها مر خداى راست و الصلوات و همه نمازها، یا دعاها الطاهرات پاک از شرک جلى و خفى ، همه مقرون به توحید و اخلاص و اعتقاد الطیبات مصون از رخوت و غفلت و حدیث نفس و حالت کسل ، مشحون به نشاط خاطر و طیب نفس و حضور دل الزاکیات همه ماءمون از اغراض نفسانى و علائق سراى فانى ، همه مرهون به صدق و صفا و عبودیت و وفا الغادیات در اوائل روز برآورده شدگان یا آینده ها الرائحات در اواخر روز اجراء کرده شدگان یا رفته ها السابغات همه رسا و به انجام یعنى : با شروط تام و آداب تمام الناعمات همه خوش آیند دل ، که با دقت و رقت و وجد و وقار و خشوع و خضوع و رکون و سکون ، گذرانده گردد لله مر خداى راست . ما طاب آنچه پاکیزه و پسندیده شد و زکى و طهر و از آلایش برى ماند و پاک گشت و خلص و صفا و بى غش و صافى گردید. فلله پس آن مرخداى راست .
اشهدان لااله الاالله ، وحده لا شریک له ، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ، ارسله بالحق بشیرا و نذیرا بین یدى الساعة ، اشهد ان ربى نعم الرب و ان محمدا نعم الرسول که ترجمه این کلمات گذشت وان الساعة و همانا که روز رستاخیز اتیة آینده است لاریب فیها و شک و شبهه اى در آن نیست و ان الله یبعث و همانا خداى عزوجل بار دگر برانگیزد و زنده گرداند من فى القبور کسانى را که در گورها مدفونند.
الحمدلله الذى هدانا لهذا ثنا و ستایش مر خداى راست که به فضل خود، ره نمود ما را به این اعتقادات و عبادات و ما کنا لنهتدى و ما نبودیم آنکه پیش خود، توانستى هدایت یافت و به راه آمد لولا ان هدانا الله اگر خداى ما را راه ننمودى و رهنمون نبودى .

الحمد لله رب العالمین هر ثنا و نیایش که بود و هست و باشد، مرخداى راست که پروردگار جهانیان است .
اللهم صل على محمد و آل محمد بار خدایا درود مرحمت آمیز بفرست بر محمد (صلى الله علیه وآله ) و اهل بیت محمد (صلى الله علیه وآله ) و بارک على محمد و آل محمد و برکات و خیرات را زیاده کن بر محمد (صلى الله علیه وآله ) و اهلبیت محمد (صلى الله علیه وآله ). و سلم على محمد و آل محمد و سلام فرست بر محمد (صلى الله علیه وآله ) و آل محمد (صلى الله علیه وآله )، و ترحم على محمد آل محمد و رحمت آور بر محمد (صلى الله علیه وآله ) و اهل بیت محمد (صلى الله علیه وآله )، کما صلیت و بارکت و ترحمت چنانکه درود و برکت فرستادى و رحمت آوردى و منت نهادى على ابراهیم و ال ابراهیم بر خلیل خود ابراهیم و اهل بیت او انک حمید مجید به راستى و درستى که تو، سخت ستوده اى به اعطاى نعم و بس بزرگوارى در ایفاى کرم .
تذکره : اگر کسى را این توهم حاصل شود که مگر تشبیه درود پیغمبر ما (صلى الله علیه وآله ) و ال او، بر (درود) حضرت ابراهیم (علیه السلام ) و آلش یادى از این مى دهد که حضرت ابراهیم افضل از پیغمبر ما باشد، این خلاف واقع است .
جواب آنکه : مراد از این تشبیه آن است که همانگونه که درودى بر ابراهیم و اهل بیت و اهل بیت او فرستادى ، بهتر و برتر از درودى که بر انبیاء پیش از ابراهیم فرستاده اى هم بر اینگونه درودى بر محمد (صلى الله علیه وآله ) و اهل بیت او فرست که بس بهتر و برتر باشد از درودى که بر انبیاء سلف روى فرستاده اى که از آن جمله ، یکى همه حضرت ابراهیم خلیل است على نبینا (علیهم السلام ) و همین معنى دلیل بر این است که افضلیت پیغمبر ما بر حضرت ابراهیم ثابت و قاطع است .