در قرآن کریم، آیاتى هست که مفسران به نماز جماعت تفسیر کرده اند; مانند آیه (وَ أَقِیمُوا الصَّلَوةَ وَ ءَاتُوا الزَّکَوةَ وَ ارْکَعُوا مَعَ الرَّ کِعِینَ)[1]; و نماز را به پاى دارید و زکات را بدهید و با رکوع کنندگان رکوع کنید ]و نماز را با جماعت بگذارید.[  و نیز آیه مربوط به نماز جمعه که مى فرماید: (یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَوةِ مِن یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَیْعَ ذَ لِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ)[517]; اى کسانى که ایمان آورده اید! چون براى نماز جمعه ندا در داده شود، به سوى ذکر خدا بشتابید و داد و ستد را واگذارید، اگر بدانید این براى شما بهتر است.
    با توجه به این نکته، که نماز جمعه از نمازهاى واجبى است که یکى از شرایط صحت آن، به جماعت خواندن است اهمیت نماز جماعت روشن تر مى گردد.
    ثواب نماز جماعت در روایات بیان شده است: اگر یک نفر به امام جماعت اقتدا کند، هر رکعت از نماز آنان، ثواب صد و پنجاه نماز دارد و اگر دو نفر اقتدا کنند هر رکعتى ثواب ششصد نماز دارد و هر چه بیشتر شوند، ثواب نمازشان بیشتر مى شود تا به ده نفر برسند وقتى عدّه آنان از ده نفر گذشت، اگر تمام آسمان ها کاغذ و دریاها مرکب و درخت ها قلم و جن و انس و فرشتگان نویسنده شوند، نمى توانند ثواب یک رکعت را بنویسند.[2]
[1]. بقره، آیه43.
[2]. جمعه، آیه9.
[3]. محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج85، ص14; توضیح المسائل مراجع، ج1، ص795، مسئله 1399.