«مقدمه: برای این که اهمیت و جایگاه عظیم نماز برای ما روشن شود باید ببینیم قرآن کریم و ائمه معصومین علیهم السلام در بار ه نماز چه آیاتی و احادیثی را بیان فرموده اند لذا در ابتدا چند حدیث را از باب نمونه بیان می شود و نکاتی که از این احادیث برداشت می شود را برای شما خواننده گرامی بیان می کنیم.»
قَالَ الصَّادِقُ - عَلَیْهِ السَّلامُ
*أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- الصَّلَاةُ، وَ هِیَ آخِرُ وَصَایَا الْأَنْبِیَاءِ علیهم السلام.(کافی (ط - دارالحدیث) ج6 ص8 )
محبوبترین عملها نزد خدای عزّ و جلّ نماز است و نماز آخرین سفارش انبیاست.
امام صادق علیه السلام:
* مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَعْلَمَ أَ قُبِلَتْ صَلَاتُهُ أَمْ لَمْ تُقْبَلْ فَلْیَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلَاتُهُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْکَرِ فَبِقَدْرِ مَا مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْهُ.(بحار الأنوار (ط - بیروت) ج79 ص198
هرکس دوست بدارد بداند که آیا نمازش قبول شده یا نه،باید بنگرد که آیا نمازش او را از کارهای زشت و ناپسند بازداشته یا نه.پس به هر اندازه که نمازش او را باز داشته،به همان اندازه نیز از او پذیرفته شده است.
امام صادق علیه السلام:
* إِنَّ الْمُسْلِمَ إِذَا تَوَضَّأَ وَ صَلَّى الْخَمْسَ تَحَاتَّتْ خَطَایَاهُ کَمَا تَتَحَاتُّ الْوَرَقُ.( بحار الأنوار (ط - بیروت) ج79 ص235 )
آنگاه که مسلمان وضو گیرد و نمازهای پنجگانه را بخواند گناهانش فرو ریزد،چنانکه برگ از درخت بریزد.
رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله:
* لَوْ یَعْلَمُ الْمُصَلِّی مَا یَغْشَاهُ مِنَ الرَّحْمَةِ لَمَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُود.(تصنیف غرر الحکم و درر الکلم 175)
اگر نمازگزار آن رحمتی که او را فرا میگیرد،بداند هرگز سر خود را از سجده برنخواهد داشت.
امام علی علیه السلام:
*بِالصَّلَاةِ یَبْلُغُ الْعَبْدُ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْیَا.(بحار الأنوار (ط - بیروت) ج79 ص232 )
با نماز بنده به برترین درجات میرسد.
رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله:
* الصَّلَاةُ تَثْبِیتٌ لِلْإِخْلَاصِ وَ تَنْزِیهٌ عَنِ الْکِبْر. (الأمالی (للطوسی) النص 296 )
نماز تثبیت کننده اخلاق و زداینده کبر از وجود انسان است.
امام باقر علیه السّلام:
* لِکُلِّ صَلَاةٍ وَقْتَانِ أَوَّلُ الْوَقْتِ أَفْضَلُهُمَا.(الکافی (ط - الإسلامیة) ج3ص274)
برای هر نمازی دو وقت باشد،اوّل وقت برترین آنهاست.
امام صادق علیه السلام:
*لَا یَقُومَنَّ أَحَدُکُمْ فِی الصَّلَاةِ مُتَکَاسِلًا وَ لَا نَاعِساً وَ لَا یُفَکِّرَنَّ فِی نَفْسِهِ فَإِنَّهُ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّمَا لِلْعَبْدِ مِنْ صَلَاتِهِ مَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ مِنْهَا بِقَلْبِهِ.(وسائل الشیعة ج5 ص477)
هیچکس از شما با حالت کسالت و خوابآلودگی به نماز نایستد،و در حال نماز به افکار خود مشغول نشود چه نمازگزار در برابر پروردگار بزرگ است و جز این نیست که نماز بنده،اندازهای او را سود دهد که با قلبش در آن به خدای روی کرده باشد.
امام علی علیه السلام:
*إِذَا قَامَ أَحَدُکُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَلْیُصَلِّ صَلَاةَ مُوَدِّع.( بحار الأنوار (ط - بیروت) ج10 ص107 )
وقتی به نماز می ایستید،همچون کسی باشید که می خواهد دنیا را وداع گوید.
امام علی علیه السّلام:
*الخشوع زینة الصّلاة.( بحارالانوار، ج 77، ص 131)
خشوع زینت نماز است.
امام جواد علیه السلام:
*ِ لَیْسَ مِنِّی مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلَاتِه(الکافی (ط - الإسلامیة) ج3 ص 269) .
از من نیست آنکه نماز را سبک شمارد
رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله:
* الصَّلَاةُ عِمَادُ الدِّینِ فَمَنْ تَرَکَ صَلَاتَهُ مُتَعَمِّداً فَقَدْ هَدَمَ دِینَه (بحار الأنوار (ط - بیروت) ج79 202 )
.
نماز ستون دین است،هرکه نمازش را از روی عمد ترک کند،دینش را ویران کرده است.
رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله:
*مَنْ صَلَّى الْخَمْسَ فِی جَمَاعَةٍ، فَظُنُّوا بِهِ خَیْرا( وسائل الشیعة ج8 286 )
هرکه نمازهای پنجگانه را به جماعت خواند به او حسنظن داشته باشید.
امام باقر علیه السّلام:
*مَنْ تَرَکَ الْجَمَاعَةَ رَغْبَةً عَنْهَا وَ عَنْ جَمَاعَةِ الْمُؤْمِنِینَ مِنْ غَیْرِ عِلَّةٍ فَلَا صَلَاةَ لَه.(وسائل الشیعة ج7 ص 299)
هرکه نماز جماعت را بدون عذر از روی بیاعتنایی به آن و به جماعت مؤمنان رها کند،نماز کامل برای او نباشد.
از مجموعه روایات نماز این نکات را می آموزیم که:
1-نماز،محبوب پروردگارا و نمازگزار، با بالی از نماز به آستانه محبوب پر می گشاید و با زمزمه دلنشین نماز از خاک می گسلد و به آسمان می پیوندد.همین است که نماز معراج مؤمن،نردبان کمال و نشانه عشق به پرورگار است.
2-نماز،تمرین خوبی و خوب شدن است.بازتاب نماز را همیشه در زندگی باید جستجو کرد.اگر نماز تحوّل آفرین،رشد دهنده و سازنده باشد گواه پذیرفته شدن آن است و اگر جز این،روح نماز رها شده و تنها به جسم آن پرداخته اند.نماز باید زداینده فحشا،پلیدی،پوکی و پلشتی باشد.
3-نمازگزار،همینکه خود را برای نماز آماده می سازد و روی از همه چیز می تابد و به سمت محبوب رو می کند. فضایی در خود میآفریند که بریدگی از گناه و آلودگی اولین رهآورد آن است.وضو،آغاز نماز است.با وضو تنها دست و صورت صفا و پاکی نمییابند که قلب و جان نیز پاکیزه و مصفّا می شود.
4-نماز،بارانی از رحمت الهی بر سر نمازگزار فرو می باراند و بذر قلب او را شکوفا می کند و وجودش را به ثمر می نشاند.
5-نماز،فرو افتادن در مقابل حق است و خشوع و خضوع در بارگاه بینیاز،پس نماز کشتی مطمئن است که نمازگزار را به ساحل پاکی و خلوص و عظمت روح میرساند و غرور دروغین را از او می گیرد.
6-نماز باید توأم با نشاط و شادابی باشد و در اوّل وقت با اشتیاق و شور برپا شود.نمازی که در نهایت سیری و پری یا کسالت و بینشاطی برپا شود،امضای خدا را در پای خویش نخواهد دید.
7-در لحظه برپایی نماز باید همیشه تصور کرد این آخرین نماز زندگی است تا با خضوع و خشوع برپا شود در آن صورت ادراک روح نماز و احساس حضور در پیشگاه الهی بهتر به انسان دست میدهد و در نتیجه نماز پربارتر و خالصانه تر خواهد شد.
8-نماز را به جماعت بخوانیم تا لذت همراهی،وحدت و همدلی با دیگران را دریابیم.مثل قطره در دریای جماعت گم شویم تا«خود»بینیها بشکند و«دریا» اندیشی در ما پا بگیرد.
«نتیجه: با توجه به روایات نماز ،نماز بارانی از رحمت الهی بر سر نمازگزار ،و تمرین خوبی و خوب شدن و فرو افتادن در مقابل حق و خشوع و خضوع در بارگاه الهی است و نمازی که سعادت دنیا و آخرت انسان را به دنبال دارد باید با توجه و حضور قلب و با تمام شرائطش خوانده شود که این اثر(سعادت دنیا و آخرت) را به دنبال داشته باشد از خداوند متعال توفیق عبادت خالصانه و خاضعانه و خاشعانه و عاشقانه را برای شما عزیزان نمازگزار آرزو می کنیم.»
برچسب ها :
